Bir 20 metre geriye, kaleye bakalım… Bir kaleci düşünün yetiştiği kulübünün taraftarlarından dayak yesin, dünya devi Barcelona’ya gitsin, orada tutunamasın…Yetiştiği kulübüne geri dönerek nefes almasının ardından ezeli rakibe bedelsiz olarak transfer olsun… Bu kaleci geçtiğimiz sezon iki kupa kazandı ve kariyerinin en iyi sezonlarından birine daha imza attı. Rüştü Reçber, adamlığını da bir kez daha göstererek bu yılı tamamladı…Gelelim forvete… Özkaynak çocuğu Nihat, beklenenden çok uzak kaldı. Tribünler ondan her maç iki gol atmasını, üç asist yapmasını beklemiyordu. Ama kıvılcımı bile oluşturamadı Nihat… Holosko ise sezonun ikinci yarısında Dünya Kupası’na gidememe korkusuyla oynadı. Bu bir oyuncu için anlaşılabilir bir şey. Holosko kariyerinde kaç defa daha Dünya Kupası’nda sahada olma şansını bulabilir? Kafa sahada, önündeki topta olmayınca yapamıyorsun işte... Bobo, tek başına oynamanın dezavantajında bana göre gayet başarılı bir sezon geçirmiştir. Tek forvet oynayabilecek yetenekleri kısıtlı olmasına rağmen Brezilyalı İnönü’de parlayan isimlerdendi. Nobre’den bahsetmeyeceğim. Çünkü konuşursam kazandığı paradan girerim, ayıp olur…
Ve orta saha…Fink, Ernst, Uğur, İbrahim Toraman, Tabata, Yusuf, Tello, Serdar, Ekrem… Şöyle bir baktığımızda fena değil gibi. Ama içine girdiğimiz de tam bir kördüğüm. Kondisyoner Stefano Marrone’nin takımdan ayrılmasıyla sakatlıkların artması benim kafamı hep kurcalayacak. Bir de Delgado var, Tabatazade… Ayrıca seçim kurbanı olmuştur. Özellikle Ernst’in sergilediği üstün Alman teknolojisi bu yılda bizimleydi. Yandaşı Fink ise bana göre kalacak kadar oynamıştır. Arka arkaya iki maç aynı üçlüyle sahaya çıkamadı Beşiktaş. İstikrarsızlığın önemli sebeplerinden biri olarak görüyorum bunu.Devam edeceğim...
Kayıtlar
